Iedereen doet onbewust aan monitoring & evaluatie
Als moeder van een peuter vraag ik me regelmatig af of ik goed bezig ben. Heeft die kleine weer en enorme pruillip omdat hij zijn eten niet wil opeten, dan schiet ik in de lach. En staat hij gevaarlijk op het randje van de bank, dan denk ik trots: Wat een goed evenwicht, wat knap hij dat al kan! Ik heb het gevoel dat ik soms maar wat doe. Toch is dat ‘maar wat doen’ objectief gezien niet helemaal waar. Ik houd bijvoorbeeld nauwkeurig bij wat hij eet, bestudeer goed waar hij wel en niet blij van wordt en vergelijk hem met andere kindjes. En uit dat alles concludeer ik onbewust hoe het met hem gaat. En zo gaat het met van alles in mijn leven, van het organiseren van een feestje tot het afronden van een werkproject. En ik weet zeker: zo gaat het ook bij jou!
Ga maar na, bedenk een situatie en ook jij bent daarin bezig met bijhouden en conclusies trekken. Je bent er een kei in geworden ondertussen, zo goed zelfs dat je er niet bewust over nadenkt. Toch hoor ik vaak: “Monitoren en evalueren is zo moeilijk”, “Het is niet mijn ding” of “Ik heb er geen tijd voor”. Mensen zien monitoren en evalueren vaak als een beer op de weg. Maar als je het bijhouden van zaken die spelen monitoren noemt en conclusies daaruit trekken evalueren, dan hoeft het geen probleem te zijn.
Denk bijvoorbeeld eens aan een buurtsportcoach die een sportgroep heeft opgestart. Hij of zij weet waarschijnlijk precies hoeveel deelnemers er zijn en wat hun achtergrond is. Of aan een verenigingsbestuurder, die precies weet hoe het staat met de deskundigheid van de trainers en daarnaar handelt. Het enige wat dan nog moet, is een aantal gegevens structureel noteren. Kleine aanpassingen kunnen zorgen voor duidelijke resultaten, tevreden opdrachtgevers en optimaliseren van je eigen werkzaamheden. Ik hoop dat iedereen gaat beseffen dat evalueren net zoiets is als ademhalen: je doet het continu zonder dat je het doorhebt. Maak er gebruik van!
Bron: Sport & Strategie
Wikke van Stam
Onderzoeker MSc
mulier instituut